η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ στην ΕλλΑδα
Η λέξη εκπαίδευση αναφέρεται συνήθως στην παιδεία και αποβλέπει όχι μόνο στην παροχή γνώσεων, αλλά και στην μόρφωση και διαπαιδαγώγηση των νέων.
Προσωπική μου άποψη, είναι ότι στην χώρα μας οι μαθητές δείχνουν αδιαφορία για το σχολείο. Αυτό οφείλεται στο ότι η κοινωνία και η πολιτεία δεν κατανοούν όλα αυτά που επηρεάζουν την ψυχολογία των νέων με αποτέλεσμα να δημιουργούνται και να διογκώνονται τα προβλήματα στην εκπαίδευση. Το σημερινό σχολείο δεν επιτρέπει καμία ατομική πρωτοβουλία. Συχνά τα μαθήματα καταντούν βαρετά, αφού η λειτουργία του σχολείου αποσκοπεί «στο κυνήγι της ύλης», δεν υπάρχουν βιβλιοθήκες, τα εργαστήρια είναι ανύπαρκτα και υπάρχει έλλειψη από σύγχρονα μέσα διδασκαλίας.
Η αξιολόγηση των μαθητών στηρίζεται σε πολλές προφορικές και γραπτές εξετάσεις, με αποτέλεσμα να υπάρχει άγχος σε όλη την μαθητική ζωή των νέων. Αξιολογείται η αποστήθιση και όχι η κριτική στάση, δεν αξιολογείται η πρωτοβουλία, υπάρχει ατομισμός και οι νέοι δεν γνωρίζουν την σημασία της ομάδας. Επίσης οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν στα χέρια τους όλα εκείνα τα εργαλεία που θα τους διευκόλυναν στο έργο τους, δεν επιμορφώνονται ούτε σε παιδαγωγικό επίπεδο, ούτε στο διδακτικό τους αντικείμενο.
Παράλληλα, στην κοινωνία μας υπάρχει τάση όλα τα παιδιά να πρέπει να μπούνε στο πανεπιστήμιο, έτσι οι πανελλαδικές εξετάσεις γίνονται η κορυφαία εξέταση των μαθητικών μας χρόνων. Στα άλλα κράτη μαθαίνουν στα παιδιά να μελετούν, να ερευνούν και όχι να παπαγαλίζουν, μαθαίνουν να συνεργάζονται και να δουλεύουν σαν ομάδα, αξιοποιούν τις υποδομές τους (βιβλιοθήκες, εργαστήρια, διαδίκτυο), και το μάθημα γίνεται με διάλογο και καλλιέργεια της δημιουργικότητας των μαθητών.
Επιγραμματικά και με λίγα λόγια το σχολείο δεν θα πρέπει να κάνει μία απλή μεταφορά γνώσεων, αλλά να βγάζει ανθρώπους που να μπορούν να κρίνουν ανεξάρτητα, να λαμβάνει υπόψη τις κλίσεις των μαθητών, να τις καλλιεργεί και να διατηρεί συνεργασία και σεβασμό.
Παπακώστα Ειρήνη (Γ΄ τάξη)
Φεβρουάριος 2023
#εκπαίδευση
Προσωπική μου άποψη, είναι ότι στην χώρα μας οι μαθητές δείχνουν αδιαφορία για το σχολείο. Αυτό οφείλεται στο ότι η κοινωνία και η πολιτεία δεν κατανοούν όλα αυτά που επηρεάζουν την ψυχολογία των νέων με αποτέλεσμα να δημιουργούνται και να διογκώνονται τα προβλήματα στην εκπαίδευση. Το σημερινό σχολείο δεν επιτρέπει καμία ατομική πρωτοβουλία. Συχνά τα μαθήματα καταντούν βαρετά, αφού η λειτουργία του σχολείου αποσκοπεί «στο κυνήγι της ύλης», δεν υπάρχουν βιβλιοθήκες, τα εργαστήρια είναι ανύπαρκτα και υπάρχει έλλειψη από σύγχρονα μέσα διδασκαλίας.
Η αξιολόγηση των μαθητών στηρίζεται σε πολλές προφορικές και γραπτές εξετάσεις, με αποτέλεσμα να υπάρχει άγχος σε όλη την μαθητική ζωή των νέων. Αξιολογείται η αποστήθιση και όχι η κριτική στάση, δεν αξιολογείται η πρωτοβουλία, υπάρχει ατομισμός και οι νέοι δεν γνωρίζουν την σημασία της ομάδας. Επίσης οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν στα χέρια τους όλα εκείνα τα εργαλεία που θα τους διευκόλυναν στο έργο τους, δεν επιμορφώνονται ούτε σε παιδαγωγικό επίπεδο, ούτε στο διδακτικό τους αντικείμενο.
Παράλληλα, στην κοινωνία μας υπάρχει τάση όλα τα παιδιά να πρέπει να μπούνε στο πανεπιστήμιο, έτσι οι πανελλαδικές εξετάσεις γίνονται η κορυφαία εξέταση των μαθητικών μας χρόνων. Στα άλλα κράτη μαθαίνουν στα παιδιά να μελετούν, να ερευνούν και όχι να παπαγαλίζουν, μαθαίνουν να συνεργάζονται και να δουλεύουν σαν ομάδα, αξιοποιούν τις υποδομές τους (βιβλιοθήκες, εργαστήρια, διαδίκτυο), και το μάθημα γίνεται με διάλογο και καλλιέργεια της δημιουργικότητας των μαθητών.
Επιγραμματικά και με λίγα λόγια το σχολείο δεν θα πρέπει να κάνει μία απλή μεταφορά γνώσεων, αλλά να βγάζει ανθρώπους που να μπορούν να κρίνουν ανεξάρτητα, να λαμβάνει υπόψη τις κλίσεις των μαθητών, να τις καλλιεργεί και να διατηρεί συνεργασία και σεβασμό.
Παπακώστα Ειρήνη (Γ΄ τάξη)
Φεβρουάριος 2023
#εκπαίδευση